آخرین مطالب
امکانات وب
مکیال المکارم (در فوائد دعا برای حضرت قائم (علیه السلام) / جلد دوم
نویسنده : سید محمد تقی موسوی اصفهانی مترجم : سید مهدی حائری قزوینی
=============
فهرست کتاب
- سخن مترجم
- بخش ششم: اوقات و حالات تأکید شده برای دعا
- 1- بعد از هر نماز واجب
- 2- بعد از نماز ظهر
- 3- بعد از نماز عصر
- 4- بعد از نماز صبح
- 5- بعد از هر دو رکعت از نماز شب
- 6- در قنوت نماز
- 7- در حال سجده
- 8- در سجده شکر
- 9- هر صبح و شام
- 10- آخرین ساعت از هر روز
- 11- روز پنج شنبه
- 12- شب جمعه
- 13- روز جمعه
- الف) بعد از نماز صبح:
- ب) هنگام زوال ظهر:
- ج) هنگام رفتن به مسجد:
- د) بعد از نماز عصر:
- ه) در قنوت ظهر و نماز جمعه:
- و) در خطبه نماز جمعه:
- ز) آخرین ساعت روز جمعه:
- تکمیل:
- 14- روز نوروز
- 15- روز عرفه
- 16- روز عید فطر
- 17- روز اضحی (قربان)
- 18- روز دحو الارض (گسترده شدن زمین)
- 19- روز عاشورا
- 20- شب نیمه شعبان
- 21- روز نیمه شعبان
- 22- تمام ماه رمضان
- 23- شب ششم ماه رمضان
- 24- روز هشتم ماه رمضان
- 25- شب دوازدهم ماه رمضان
- 26- روز سیزدهم ماه رمضان
- 27- روز هیجدهم و شب نوزدهم ماه رمضان
- 28- روز بیست و یکم ماه رمضان
- 29- بعد از ذکر مصیبت سید الشهداء (علیه السلام)
- 30- بعد از زیارت آن حضرت (علیه السلام)
- 31- پس از گریستن از ترس خدای تعالی
- 32- پس از تجدید هر نعمت و زوال هر محنت
- 33- هنگام وارد شدن غم و اندوه
- 34- در سختیها و گرفتاریها
- 35- پس از نماز تسبیح
- 36- پیش از دعا برای خود و خانواده خود
- 37- روز غدیر
- 38- مطلق اوقات شریفه و شبها و روزهای متبرکه
- 39- هنگام حضور در مجلس مخالفین و غاصبین حقوق امامان
- 40- چهل روز مداومت به دعا برای فرج
- اما به طور عام:
- و اما بطور خاص:
- 41- ماه محرم
- مکان هایی که دعا در آنها بیشتر تأکید شده
- 1- مسجد الحرام
- 2- عرفات
- 3- سرداب
- 4- جاهای منسوب به آن حضرت (علیه السلام)
- 5- حرم حضرت سید الشهداء (علیه السلام)
- 6- حرم مولایمان حضرت رضا (علیه السلام)
- 7- حرم عسکریین (علیهما السلام)
- 8- حرم هر یک از امامان (علیه السلام)
- بخش هفتم: چگونگی دعا برای تعجیل فرج امام عصر- عجل الله فرجه الشریف-
- مقصد اول: تذکر چند مطلب
- مقصد دوم: در چگونگی دعا برای تعجیل فرج و ظهور آن حضرت (علیه السلام) آشکارا یا به کنایه
- مقصد سوم: در ذکر بعضی از دعاهای روایت شده از امامان معصوم (علیهم السلام) در این باره
- 1- دعای صلوات
- 2- دعای امام رضا (علیه السلام)
- 3- دعای عصر غیبت
- 4- دعای قنوت
- 5- دعای ندبه
- توضیح و دفع اشکال:
- 6- دعای دیگر
- بخش هشتم: تکالیف بندگان نسبت به آن حضرت (علیه السلام)
- اول: تحصیل شناخت صفات و آداب و ویژگیهای آن جناب
- اما دلیل عقل:
- و اما دلیل نقل:
- دوم: رعایت ادب نسبت به یاد او
- سوم: از وظایف بندگان نسبت به آن حضرت (علیه السلام) محبت او به طور خاص
- چهارم: محبوب نمودن او در میان مردم
- پنجم: انتظار فرج و ظهور آن حضرت (علیه السلام)
- مبحث یکم - فضیلت انتظار و ثواب منتظر و انتظار پیغمبران و امامان نسبت به این امر:
- مبحث دوم - در وجوب انتظار حضرت قائم (علیه السلام) بر همه افراد:
- مبحث سوم - معنی انتظاری که در این اخبار به آن امر گردیده است:
- مبحث چهارم - آیا در انتظار قصد قربت شرط است یا نه؟
- مقدمه اول: در بیان آنچه نیت در آن شرط است
- مقدمه دوم: در بیان منظور از قصد قربت که در عبادت شرط است
- مبحث پنجم - در بیان حکم ضد انتظار یعنی ناامیدی:
- ششم: اظهار اشتیاق به دیدار آن بزرگوار
- هفتم: ذکر مناقب و فضایل آن حضرت (علیه السلام)
- هشتم: اندوهگین بودن مؤمن از فراق آن حضرت (علیه السلام)
- نهم: حضور در مجالس فضایل و مناقب آن حضرت (علیه السلام)
- دهم:تشکیل مجالس ذکر مناقب و فضایل آن حضرت (علیه السلام)
- یازدهم و دوازدهم: سرودن و خواندن شعر در فضایل و مناقب آن حضرت (علیه السلام)
- سیزدهم: قیام، هنگام یاد شدن نام یا القاب آن حضرت (علیه السلام)
- چهاردهم و پانزدهم و شانزدهم: گریستن و گریانیدن و خود را به گریه کنندگان شبیه نمودن بر فراق آن حضرت (علیه السلام)
- هفدهم: درخواست معرفت امام عصر (علیه السلام) از خداوند -عز و جل-
- هجدهم: تداوم درخواست معرفت آن حضرت (علیه السلام)
- نوزدهم: مداومت به خواندن دعای غریق
- بیستم: دعا در زمان غیبت آن حضرت (علیه السلام)
- بیست و یکم: شناختن علامتهای ظهور آن حضرت (علیه السلام)
- دلیل عقل:
- دلیل نقل:
- تصدیق بعضی نشانهها:
- بیست و دوم: تسلیم بودن و عجله نکردن
- بخش اول: در بیان قسمتی از روایات رسیده از امامان
- بخش دوم: در بیان گونههای عجله مذموم و آنچه از مفاسد بر آن مترتب میشود و اینکه سبب کفر و الحاد است
- بیست و سوم: صدقه دادن به نیابت از آن حضرت (علیه السلام)
- بیست و چهارم: صدقه دادن به قصد سلامتی آن حضرت (عجلاللهفرجه)
- بیست و پنجم و بیست و ششم : حج رفتن به نیابت از آن حضرت و فرستادن نایب که از طرف آن جناب حج کند
- بیست و هفتم و بیست و هشتم: طواف بیت الله الحرام به نیابت از امام (علیه السلام) و نایب ساختن دیگری تا از طرف آن حضرت طواف نماید
- بیست و نهم: زیارت مشاهد رسول خدا و ائمه معصومین (علیهم السلام) به نیابت از مولایمان صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
- سی ام: استحباب اعزام نایب برای زیارت از سوی آن حضرت (علیه السلام)
- سی و یکم: سعی در خدمت کردن به آن حضرت (علیه السلام)
- سی و دوم: اهتمام ورزیدن به یاری آن جناب (علیه السلام)
- سی و سوم: تصمیم قلبی بر یاری کردن آن جناب در زمان حضور و ظهور او (عجلاللهفرجه)
- سی و چهارم: تجدید بیعت با آن حضرت (علیه السلام) بعد از فرائض همه روزه و هر جمعه
- مبحث اول: معنی بیعت در لغت و شرع
- مبحث دوم: در حکم بیعت
- تجدید بیعت در هر روز:
- دعای عهد:
- تجدید بیعت در هر جمعه:
- حکم بیعت به معنی دوم:
- روشنگری دیگری راجع به بیعت :
- سی و پنجم: صله آن حضرت (علیه السلام) به وسیله مال
- سی و ششم: صله شیعیان و دوستان صالح امامان (علیهم السلام) به وسیله مال
- سی و هفتم: خوشحال کردن مؤمنین
- سی و هشتم: خیر خواهی برای آن حضرت (علیه السلام)
- سی و نهم: زیارت کردن آن حضرت (علیه السلام)
- چهلم: دیدار مؤمنین صالح و سلام کردن بر آنان
- چهل و یکم: درود فرستادن بر آن حضرت (علیه السلام)
- چهل و دوم: هدیه کردن ثواب نماز به آن جناب (علیه السلام)
- چهل و سوم: هدیه نماز مخصوص
- نماز هدیه به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام):
- هدیه به فاطمه زهرا (علیها السلام):
- هدیه به امام حسن (علیه السلام)،
- هدیه به امام حسین (علیه السلام)
- هدیه به امام علی بن الحسین (زین العابدین) (علیه السلام):
- هدیه به امام محمد باقر (علیه السلام):
- هدیه به امام جعفر بن محمد (صادق) (علیه السلام)
- هدیه به امام موسی بن جعفر (کاظم) (علیه السلام)
- هدیه به امام علی بن موسی (رضا) (علیه السلام)
- هدیه به امام محمد بن علی (جواد) و امام علی بن محمد (هادی) و امام حسن بن علی (عسکری) (علیهم السلام)
- چهل و چهارم: نماز هدیه به آن حضرت به گونه مخصوص در وقت معین
- چهل و پنجم: اهداء قرائت قرآن به آن حضرت (علیه السلام)
- چهل و ششم: توسل و طلب شفاعت از خداوند به وسیله آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
- چهل و هفتم: دادخواهی و توجه نمودن و عرض حاجت بر آن حضرت (علیه السلام)
- چهل و هشتم: دعوت کردن مردم به آن حضرت (علیه السلام)
- چهل و نهم: رعایت حقوق آن حضرت و مواظبت بر ادای آنها و رعایت وظایف نسبت به آن بزرگوار (علیه السلام)
- پنجاهم: خشوع دل هنگام یاد آن حضرت (علیه السلام)
- پنجاه و یکم: عالم باید علمش را آشکار سازد
- پنجاه و دوم: تقیه کردن از اشرار و مخفی داشتن راز از اغیار
- پنجاه و سوم: صبر کردن بر اذیت و تکذیب و سایر محنتها
- پنجاه و چهارم: درخواست صبر از خدای تعالی
- پنجاه و پنجم: سفارش یکدیگر به صبر در زمان غیبت حضرت قائم (عجلاللهفرجه)
- پنجاه و ششم: پرهیز از مجالسی که نام آن حضرت (علیه السلام) در آنها مورد تمسخر باشد
- پنجاه و هفتم: تظاهر با ستمگران و اهل باطل
- پنجاه و هشتم: ناشناس ماندن و پرهیز از شهرت یافتن
- پنجاه و نهم: تهذیب نفس
- شصتم: اتفاق و اجتماع بر نصرت آن حضرت (علیه السلام)
- شصت و یکم: متفق شدن بر توبه واقعی و بازگرداندن حقوق به صاحبان آنها
- شصت و دوم و شصت و سوم: پیوسته به یاد آن حضرت بودن و به ادابش عمل کردن
- شصت و چهارم: دعا به درگاه برای جلوگیری از نسیان یاد آن حضرت (علیه السلام)
- شصت و پنجم: اینکه بدنت نسبت به آن جناب عجل الله فرجه خاشع باشد
- شصت و ششم: مقدم داشتن خواسته آن حضرت بر خواسته خود
- شصت و هفتم: احترام کردن نزدیکان و منسوبین به آن حضرت (علیه السلام)
- شصت و هشتم: بزرگداشت اماکنی که به قدوم آن حضرت (علیه السلام) زینت یافتهاند
- مبحث اول: ماییم شعائر و اصحاب
- توجه و تحقیق در معنی فرموده امیر المؤمنین (علیه السلام) ماییم شعائر و اصحاب:
- مبحث دوم: در بیان چگونگی تعظیم آن مواقف و مشاهد
- شصت و نهم و هفتادم: وقت ظهور را تعیین نکردن وتکذیب وقتگذاران
- هفتاد و یکم: تکذیب کردن مدعیان نیابت خاصه از آن حضرت (علیه السلام) در زمان غیبت کبری
- هفتاد و دوم: درخواست دیدار آن حضرت با عافیت و ایمان
- هفتاد و سوم: اقتدا و تأسی جستن به اخلاق و اعمال آن حضرت (علیه السلام)
- هفتاد و چهارم: حفظ زبان از غیر خداوند و مانند آن
- هفتاد و پنجم: نماز آن حضرت (عجلاللهفرجه)
- هفتاد و ششم: گریستن در مصیبت مولایمان شهید مظلوم حضرت ابی عبدالله الحسین (علیه السلام)
- هفتاد و هفتم: زیارت قبر مولایمان امام حسین (علیه السلام)
- هفتاد و هشتم: بسیار لعنت کردن بر بنی امیه در آشکار و پنهان
- هفتاد و نهم: اهتمام در ادای حقوق برادران دینی
- هشتادم: مهیا کردن سلاح و اسب در انتظار ظهور آن جناب (علیه السلام)